Sosai Masutatsu Oyama

Το πρώιμο ξεκίνημα

Ο Masutatsu (Mas) Oyama γεννήθηκε στο Yong I- Choi στις 27 Ιουλίου του 1923, σε ένα χωριό κοντά στο Gunsan στη Νότια Κορέα. Σε μια σχετικά νεαρή ηλικία στάλθηκε στην Μαντζουρία, στη Νότια Κίνα, για να ζήσει στη φάρμα της αδερφής του. Στην ηλικία των εννέα χρόνων, άρχισε να μελετάει την νοτιο-κινέζικη μορφή του Kempo, την επονομαζόμενη Δεκαοχτώ Χέρια από τον Mr.Yi που εκείνο τον καιρό δούλευε στη φάρμα. Όταν ο Oyama επέστρεψε στην Κορέα, στην ηλικία των δώδεκα χρόνων, συνέχισε την προπόνηση στο κορεάτικο Kempo.

Το 1938, στην ηλικία των 15, ταξίδεψε στην Ιαπωνία για να εκπαιδευτεί ως αεροπόρος, για να γίνει σαν τον ήρωα της εποχής του, τον πρώτο μαχητή Κορεάτη πιλότο. Ωστόσο, το να επιβιώνει μόνος του σε αυτή την ηλικία, αποδείχθηκε πιο δύσκολο από ότι ο ίδιος νόμιζε, πόσο μάλλον ως Κορεάτης στην Ιαπωνία, και η εκπαίδευση για να γίνει αεροπόρος απέτυχε.

Gichin Funakoshi

Παρόλα αυτά, συνέχισε την προπόνηση στις πολεμικές τέχνες, μαθαίνοντας judo και boxing, ώσπου μια μέρα παρατήρησε κάποιους μαθητές να εκπαιδεύονται στο καράτε της Οκινάουα. Αυτό του προσέλκυσε πολύ έντονα το ενδιαφέρον και πήγε να προπονηθεί στο dojo του Gichin Funakoshi στο Πανεπιστήμιο Takushoku, όπου διδάχτηκε ό,τι σήμερα είναι γνωστό ως Cyber-dojo σελίδες.

Η εξέλιξη του στην προπόνηση ήταν τόσο μεγάλη που από την ηλικία των 17 είχε ήδη το 2ο dan, και όταν κατατάγηκε στον γιαπωνέζικο αυτοκρατορικό στρατό, στην ηλικία των 20, είχε πάρει το τέταρτο dan. Εκείνα τα χρόνια ασχολήθηκε πολύ σοβαρά και με το judo, όπου η πρόοδος του ήταν εξίσου εκπληκτική. Ωστόσο, μέχρι να καταταγεί στο στρατό είχε σταματήσει να προπονείται στο judo.

So Nei Chu

Η ήττα της Ιαπωνίας και η μετέπειτα προσβολή της Κατοχής στοίχισαν τόσο πολύ στον Mas Oyama, που τον οδήγησαν σχεδόν στην απόγνωση. Ευτυχώς για όλους μας, σε εκείνη τη χρονική στιγμή, ο So Nei Chu εμφανίστηκε στη ζωή του. Ο δάσκαλος So, ακόμη ένας Κορεάτης (από την επαρχία του Oyama) που ζούσε στην Ιαπωνία, θεωρούταν ένας από τους κορυφαίους της εποχής του στο Goju Ryou στην Ιαπωνία. Ήταν γνωστός τόσο για την φυσική όσο και για την πνευματική δύναμή του. Εκείνος ήταν που ενθάρρυνε τον Mas Oyama να αφιερώσει τη ζωή του στο Martial Way (Πολεμικό Τρόπο). Επιπλέον, ήταν αυτός που πρότεινε στον Oyama να αποχωρήσει μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο για τρία χρόνια για να προπονήσει το μυαλό και το σώμα του.

Mountain Training

Όταν ήταν 23 χρόνων, ο Mas Oyama συνάντησε τον Eiji Yoshikawa, το συγγραφέα του μυθιστορήματος Musashi, το οποίο βασιζόταν στη ζωή και τα επιτεύγματα του πιο γνωστού Σαμουράι της Ιαπωνίας. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα αλλά και ο ίδιος ο συγγραφέας βοήθησαν τον Mas Oyama να μορφωθεί γύρω από τον κώδικα των Samurai Bushido και τη σημασία του. Την ίδια χρονιά, ο Oyama πήγε στο βουνό Minobu στην επαρχία Chiba, όπου ο Musashi είχε αναπτύξει το Nito-Ryu στυλ της ξιφασκίας. Ο Oyama έκρινε πως αυτό το μέρος ήταν κατάλληλο για να αρχίσει μέσα σε κακουχίες την εκπαίδευση που είχε φανταστεί για τον εαυτό του. Ένα από τα πράγματα που πήρε μαζί του ήταν ένα αντίτυπο από το βιβλίο του Yoshikawa. Ένας μαθητής του, επονομαζόμενος Yashiro τον ακολούθησε.

Η σχετική μοναξιά έγινε έντονα αισθητή, και μετά από έξι μήνες, ο Yashiro έφυγε κρυφά μέσα στη νύχτα. Το γεγονός αυτό δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο τον Oyama, που ήθελε περισσότερο από ποτέ να επιστρέψει στον πολιτισμό. Ο So Nei Chu του έστειλε ένα γράμμα στο οποίο του πρότεινε να ξυρίσει ένα φρύδι για να απαλλαγεί από αυτή την παρόρμηση. Σίγουρα, δεν θα ήθελε να τον δει κανένας σε αυτή την κατάσταση! Αυτή η συμβουλή σε συνδυασμό με άλλα συγκινητικά λόγια έπεισαν τον Oyama να συνεχίσει, και να αποφασίσει να γίνει ο πιο δυνατός karate-ka στην Ιαπωνία.

Ωστόσο, σύντομα, ο χορηγός του τον ενημέρωσε ότι δε θα μπορούσε να τον υποστηρίζει οικονομικά πλέον και έτσι, μετά από δεκατέσσερις μήνες, ο Oyama αναγκάστηκε να δώσει τέλος στη μοναξιά του.

Λίγους μήνες αργότερα, το 1947, Ο Mas Oyama κέρδισε στον τομέα του καράτε, στο πρώτο Εθνικό Γιαπωνέζικο Πρωτάθλημα Πολεμικών Τεχνών που διεξήχθη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, ο ίδιος συνέχιζε να αισθάνεται κενός επειδή δεν είχε ολοκληρώσει τα τρία χρόνια απομόνωσης. Αποφάσισε τότε, να αφιερώσει τη ζωή του ολοκληρωτικά στη τεχνική του καράτε. Έτσι ξεκίνησε πάλι την εκπαίδευση, αυτή τη φορά στο βουνό Kiyozumi, πάλι όμως στο νομό Chiba. Επέλεξε αυτήν την τοποθεσία για το πνευματικά ενθαρρυντικό περιβάλλον.

Αυτή τη φορά η προπόνησή του ήταν φανατική- δώδεκα ώρες κάθε μέρα χωρίς ημέρες ξεκούρασης, στεκόταν κάτω από (παγωμένους) ορμητικούς καταρράκτες, έσπαγε πέτρες από το ποτάμι με τα χέρια του, χρησιμοποιούσε δέντρα για makiwara, πηδούσε πάνω από ταχέως αναπτυσσόμενα φυτά λιναριού εκατοντάδες φορές κάθε μέρα. Επιπλέον, στο καθημερινό του πρόγραμμα περιλάμβανε και μια περίοδο μελέτης των αρχαίων κλασικών στις Πολεμικές τέχνες, στο Zen και στη φιλοσοφία.

Ύστερα από δεκαοχτώ μήνες κατέβηκε έχοντας πια ισχυρή αυτοπεποίθηση και νιώθοντας ικανός να πάρει τον έλεγχο της ζωής του. Ποτέ ξανά δε θα επηρεαζόταν πολύ από την κοινωνία γύρω του. ( Αν και είναι μάλλον πιο ασφαλές να πούμε ότι και οι περιστάσεις πλέον στη ζωή του δεν ήταν ξανά τόσο τραυματικές όσο στο παρελθόν!)

Ταύροι, Προκλήσεις και το Χέρι του Θεού

Το 1950, ο Sosai (ιδρυτής) Mas Oyama ξεκίνησε να δοκιμάζει (και να επιδεικνύει) τη δύναμή του παλεύοντας με ταύρους. Συνολικά, πάλεψε με 52 ταύρους, τρείς από τους οποίους σκότωσε ακαριαία, ενώ τους υπόλοιπους 49 τους έβγαλε τα κέρατα χτυπώντας τους με μαχαίρι. Αυτό δε σημαίνει ωστόσο, ότι αυτές οι μάχες ήταν τόσο εύκολες για εκείνον. Ο Oyama λάτρευε την ανάμνηση της πρώτης αναμέτρησής του η οποία είχε ως αποτέλεσμα έναν πολύ εξαγριωμένο ταύρο. Το 1957, στην ηλικία των 34 χρόνων, λίγο έλειψε να σκοτωθεί στο Μεξικό όταν ένας ταύρος τον τρύπησε με τα κέρατά του. Ο Oyama με κάποιον τρόπο κατάφερε να διώξει τον ταύρο από πάνω του και να σπάσει το κέρατο του. Έμεινε κλινήρης για 6 μήνες ώσπου να αναρρώσει από το μοιραίο συνήθως τραύμα. Σήμερα βέβαια, οι οργανώσεις που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των ζώων, θα είχαν να σχολιάσουν σίγουρα κάτι πάνω σε αυτές τις επιδείξεις, παρά το γεγονός ότι τα ζώα αυτά προορίζονταν ήδη για σφαγή.

Το 1952, ο Oyama ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για ένα χρόνο, επιδεικνύοντας το καράτε του ζωντανά αλλά και στην τηλεόραση. Κατά τα επόμενα έτη, δέχτηκε όλες τις προκλήσεις, καταλήγοντας να παλέψει με 270 διαφορετικούς ανθρώπους. Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς νικήθηκε μόνο με μια γροθιά! Καμία μάχη δεν διήρκησε παραπάνω από τρία λεπτά, και πολύ σπάνια πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Η αρχή της πάλης του ήταν απλή – Αν μπορούσε να περάσει μέσα σου , αυτό ήταν.

Αν σε χτυπούσε, έσπαγες. Αν απέκρουες μία γροθιά στα πλευρά, το χέρι σου θα έσπαγε ή θα εξαρθρωνόταν. Αν δεν απέκρουες , το πλευρό σου θα έσπαγε. Έγινε γνωστός σαν “το χέρι του θεού”, μία ζωντανή απόδειξη αυτού που λένε οι Ιάπωνες πολεμιστές Ichi geki, Hissatsu ή “ένα χτύπημα, σίγουρος θάνατος”. Για αυτόν αυτός ήταν ο πραγματικός στόχος στο καράτε. Η φανταχτερή τεχνική στα πόδια και οι πολύπλοκες τεχνικές ήταν δευτερεύοντα (παρόλο που ήταν επίσης γνωστός για τις κλωτσιές του στο κεφάλι).

Κατά την διάρκεια μιας επίσκεψης του στις ΗΠΑ ο Mas Oyama συνάντησε τον Jacques Sandulescu, έναν τεράστιο Ρουμάνο (190 cm και 190 kg μυϊκού τόμου) που είχε πιαστεί αιχμάλωτος από τον κόκκινο στρατό στην ηλικία των 16, και στάλθηκε σαν εργάτης στα ανθρακωρυχεία για 2 χρόνια. Γίνανε πολύ γρήγορα φίλοι και παραμείνανε φίλοι για το υπόλοιπο της ζωής του Oyama, και ο Jacques προπονεί και συμβουλεύει τον ΙΚΟ ακόμα και σήμερα. Μπορείτε να διαβάσετε μια σύντομη βιογραφία του στο site του ή την αυτοβιογραφία του στο http://donbas.com.

Oyama Dojo

Το 1953, o Mas Oyama άνοιξε το πρώτο του “Dojo”, σε ένα πάρκο στο Mejiro στο Tokyo. Το 1956 ανοίχτηκε το πρώτο αληθινό Dojo σε ένα πρώην στούντιο μπαλέτου πίσω από το Rikkyo πανεπιστήμιο, 500 μέτρα από το ήδη υπάρχον Γιαπωνέζικο Honbu Dojo (αρχηγείο). Μέχρι το 1957 υπήρχαν 700 μέλη , παρόλο την πρόωρη αποχώρηση λόγο της πολύ σκληρής προπόνησης.

Επαγγελματίες από άλλα στυλ ερχόντουσαν εκεί για προπόνηση επίσης, για το jis-sen kumite (μάχη πλήρης επαφής). Ένας από τους αυθεντικούς εκπαιδευτές, Kenji Kato, έλεγε πως θα τους παρατηρούσαν αυτούς από άλλα στυλ και θα υιοθετούσαν ότι “θα ήταν καλό σε μια πραγματική μάχη”. Κάπως έτσι αναμείχθηκε η τέχνη καράτε του Mas Oyama. Πήρε τεχνικές από όλες τις πολεμικές τέχνες χωρίς να περιορίσει τον εαυτό του στο καράτε μόνο.

Τα μέλη του Oyama Dojo παίρνανε στα σοβαρά το kumite τους, το βλέπανε πρωτίστως σαν πολεμική τέχνη, και έτσι περιμένανε να χτυπήσουν αλλά και να χτυπηθούν. Με μερικούς περιορισμούς, το να χτυπάς στο κεφάλι ήταν συνηθισμένο, συνήθως με την φτέρνα ή με γυρισμένες τις αρθρώσεις. Πιασίματα, πετάγματα και χτυπήματα στην λεκάνη ήταν επίσης συνηθισμένα. Οι γύροι του kumite θα συνεχιζόντουσαν ώσπου ο ένας από τους μαχόμενους θα παραδεχόταν ηχηρά την ήττα του. Οι τραυματισμοί που συνέβαιναν σε καθημερινή βάση και ο ρυθμός που τα παρατάγανε ήταν πολύ υψηλός (πάνω από 90%). Δεν είχανε επίσημο do-gi και φορούσαν ότι είχανε.

Bobby Lowe

Το 1952, ο Mas Oyama έκανε μια επίδειξη στην Χαβάη. Ένας νέος ονόματι Bobby Lowe τον είδε και έμεινε έκπληκτος από την δύναμη που ο Oyama επιδείκνυε. Δεν ήταν όμως επειδή ο Bobby Lowe ήταν άπειρος από πολεμικές τέχνες. Παρόλο που ήταν αρκετά νέος ακόμα, τα κατορθώματα του μέχρι στιγμής δεν ήταν και πολύ λιγότερα από αυτά του Mas Oyama. Ο πατέρας του ήταν ένας εκπαιδευτής Kung Fu, και ο Bobby είχε πάρει μέρος σε κάθε πολεμική τέχνη που μπορούσε. Στην ηλικία των 23, ήταν yondan στο τζούντο, nidan στο kempo, shodan στο aikido, και σε υψηλό επίπεδο στη μεσαία κατηγορία βάρους στο μποξ.

Ο Bobby Lowe γρήγορα έγινε ο πρώτος Kyokushin uchi deshi ή “πρώτος μαθητής” του Mas Oyama. Προπονούταν καθημερινά με τον Mas Oyama για ενάμισι χρόνο. Τελικά, ο χρόνος ενός uchi deshi έγινε “1000 μέρες για το ξεκίνημα”. Αυτοί οι uchi deshi γίνανε γνωστοί σαν Wakajishi, ή αλλιώς “Νεαρά λιοντάρια” του Mas Oyama και μόνο λίγοι από τους υποψήφιους διαλεγόντουσαν για να έχουν το προνόμιο της αποκλειστικής εκπαίδευσης κοντά στον Δάσκαλο.

Το 1957, ο Bobby Lowe γύρισε στην Χαβάη για να φτιάξει την πρώτη σχολή του Oyama έξω από την Ιαπωνία.

Το ξεκίνημα του Koyokushin

Το παγκόσμιο ρεύμα επισήμως ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1964 όπου και το όνομα Koyokushin το οποίο σημαίνει “Απόλυτη αλήθεια” υιοθετήθηκε. Τον ίδιο χρόνο ιδρύθηκε ο διεθνής οργανισμός καράτε (ΙΚΟ). Από τότε, το Kyokushin συνέχισε να εξαπλώνεται σε περισσότερες από 120 χώρες σε όλο τον κόσμο με περισσότερους από 10 εκατομμύρια εγγεγραμμένους κάνοντας τον μεγαλύτερο οργανισμό καράτε στον κόσμο. Μεταξύ των πιο γνωστών Kyokushin yadansha (μαύρες ζώνες) είναι ο Sean Connery (επίτιμος Shodan), ο Dolph Lundgren (Sandan, πρώην Αυστραλιανός πρωταθλητής βαρέων βαρών), και ο πρόεδρος Nelson Mandela της νότιας Αφρικής, και πιο προσφάτως, ο Αυστραλιανός πρωθυπουργός John Howard (επίτιμος godan) του οποίου δόθηκε η τιμή στο επίσημο άνοιγμα του Kyokushin Dojo στο Σύδνεϋ.

Το τέλος;

Δυστυχώς, ο Sosai Mas Oyama πέθανε, και ο Akiyoshi Matsui ανέλαβε την ευθύνη της οργάνωσης. Αυτό είχε πολλές πολιτικές και οικονομικές συνέπειες στο Kyokushin ανά τον κόσμο, οι οποίες ακόμα δεν έχουν επιλυθεί. Στο τέλος, το αποτέλεσμα μπορεί κάλλιστα να είναι η διάσπαση του Kyokushin, όπως φαίνεται να έχει γίνει τώρα με το Shotokan, με το κάθε γκρουπ να ισχυρίζεται πως είναι ο ένας και μοναδικός αληθινός κληρονόμος του Mas Oyama Kyokushin, είτε πνευματικά είτε ακόμα και οικονομικά. Είχε ακόμη ειπωθεί , χωρίς να είναι εντελώς αλήθεια , από έναν συγγραφέα Kyokushin στην Αυστραλία (Harry Rogers), πως ίσως o Oyama δημιούργησε αυτή την αναταραχή εσκεμμένα, γιατί δεν ήθελε το Kyokushin να υπάρχει χωρίς αυτόν! Είναι παρόλα αυτά απολύτως βέβαιο πως όλες οι σχολές Kyokushin, ανεξάρτητα από την τελική τους υποταγή, ότι θα παραμείνουν στις αρχές που όρισε ο Mas Oyama.

Ίσως μια διασπορά του Kyokushin να είναι καλό πράγμα, όπως πάντα σε όλες τις καλές οικογένειες, κάποια από τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι και ξεκινούν την δικιά τους οικογένεια. Μερικά από τα αποσχισμένα γκρουπ θα παραμείνουν πιστά στις αρχές του Kyokushin, όπως έκανε ο Hanshi Steve Arneil στην μεγάλη Βρετανία το 1991. Πολλοί άλλοι, όπως ο Shigeru Oyama στις ΗΠΑ προχωρήσανε πιο πέρα αναπτύσσοντας το δικό τους στυλ βασιζόμενοι στο Kyokushin.

Σήμερα, ο ΙΚΟ , με επικεφαλή τον Kancho Shokei Matsui, είναι ο μεγαλύτερος οργανισμός καράτε στον κόσμο με πάνω από δώδεκα εκατομμύρια μέλη σε 135 χώρες.

Η ιστορία του Mas Oyama εν συντομία

27 Ιουλίου 1923, γεννιέται στη νότια Κορέα. Στην Ματζουρία μαθαίνει την Κινέζικη Γροθιά (Chinese Fist) του Chakuriki στα 9 του χρόνια.

1938 – γίνεται μαθητής του Gichin Funakoshi του Shotokan Karate.

1946 – Πηγαίνει στο βουνό για εξάσκηση.

1947 – Γίνεται πρωταθλητής σε όλα τα τουρνουά Karate-do στην Ιαπωνία. Μελετάει Goju-ryu Karate εκτενώς με δάσκαλο τον Gogen Yamaguchi, και γίνεται αντιπρόεδρος στην οργάνωση, έχοντας 9 βαθμούς Νταν.

1948 – Πηγαίνει στο βουνό μόνος του και προπονείται για 18 μήνες.

1950 – Αρχίζει να προπονείται ενάντια σε ζωντανούς ταύρους, ενώ ζούσε δίπλα σε κρεοπωλείο με βοοειδή. Από 47 ταύρους, οι 4 σκοτώθηκαν ακαριαία.

1952 – Επισκέπτεται την Αμερική για συμβουλές καράτε και επιδείξεις σε 32 τοποθεσίες. Συμμετέχει σε 7 πραγματικούς αγώνες.

1953 – Επισκέπτεται την Αμερική, παλεύει ενάντια σε έναν ταύρο στο Σικάγο, όπου και του σπάει ένα κέρατο με μια κίνηση Shuto (χέρι μαχαίρι).

1955 – Γυρίζει όλη την Νότια Αμερική και την Ευρώπη με τον Bepford Davy, πρόεδρο του Chrystel Corp. Παίρνει μέρος σε πολυάριθμους και ποικίλους αγώνες.

1956 – Ξεκινάει μια μικρή σχολή Oyama σε ένα παλιό στούντιο μπαλέτου.

1957 – Παλεύει με έναν ταύρο στο Μεξικό.

1958 – Δημοσιεύει το βιβλίο “Τι είναι το Καράτε” το οποίο γίνεται μπέστ σέλερ με 500,000 πωλήσεις.

           Τον Σεπτέμβριο, καλείται από το FBI στην Ουάσιγκτον για οδηγίες και επιδείξεις καράτε.

           Τον Οκτώβριο, καλείται από το West Point Military Academy για οδηγίες και επιδείξεις καράτε.

1964 – Το ταϊλανδέζικο Μποξ προκαλεί το Karate-do, και μόνο η σχολή Oyama αποδέχεται την πρόκληση. Σε 3 αγώνες 2 νίκες.

1971 – Εξ αιτίας μιας δημοφιλούς σειράς κόμικ το “Karate Baka Ichidai” και μιας ταινίας “World’s Strongest Karate” το 1975, το όνομα του και το Kyokushin γίνονται γνωστά σε όλη την Ιαπωνία.

1975 – Πραγματοποιείται το πρώτο ανοιχτό τουρνουά Kyokushin Kai’s Karate-do. Στις 26 Απριλίου του 1994, πεθαίνει από καρκίνο των πνευμόνων σε ηλικία 70 χρονών.

Προσθέτοντας σε αυτά που περιγράφονται παραπάνω, ταξιδεύει οπουδήποτε ανά τον κόσμο, αναζητάει και παλεύει σε πραγματικούς αγώνες με αθλητές άλλων πολεμικών τεχνών. Το Kyokushin είναι η μεγαλύτερη οργάνωση καράτε, έχει 12.000.000 μέλη σε 140 έθνη παγκοσμίως. Σημειωτέον ότι αυτός ξεκίνησε το Full-Contact, Bare-Knuckle σύστημα τουρνουά.

 

Leave a Reply