To International Budokai Kan
Το 1980, ο Jon Bluming είχε λυπηθεί από τους πολιτικούς και από τις πολιτικές των επονομαζόμενων “budoka” του Kyokushin Kan που δεν είχαν, και πιθανότατα δεν θα είχαν, καταφέρει τίποτα. Κατόπιν προσκλήσεως από το Ολλανδικό Ναυτικό και τον προπονητή τους, Shihan Jande Bruin (8ο Dan σήμερα ), ο Jon Bluming έφυγε από το Honbu στην Ιαπωνία και ίδρυσε το Kyokushin Budokai. Με την προσθήκη του πρώτου Budokai Dojo, το οποίο λειτουργούσαν δύο από τους μαθητές του, ο Shihan Tom Eikmans (7ο Dan) και ο Shihan Frans Wijngaarden (7ο Dan), το Kyokushin Budokai είχε πράγματι γεννηθεί.
Το Budokai είναι ενεργό για παραπάνω από 30 χρόνια και έχει εξελιχθεί σε μία συμπαγή ομάδα. Κάθε συνδεδεμένο dojo είναι «αφεντικό του εαυτού του» και πληρώνει μόνο μια μοναδική μικρή αμοιβή για μια δια βίου ιδιότητα μέλους, καθώς και μια μικρή ετήσια συνδρομή. Ενώ το Budokai δεν είναι μια ομοσπονδία με μια ένωση, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να εγείρει κάποιο θέμα με το IBK. Η διαδικασία είναι απλή: OBluming είναι ο Kaicho και αυτός είναι που ορίζει τι θα συμβαίνει. Ωστόσο, δουλεύει σε συνεργασία με μια επιτροπή που έχει βαθμούς από 1ο – 4οDan. Τα άτομα μπορεί να είναι υποψήφια για υψηλότερους βαθμούς αλλά ο Kaicho παίρνει τις αποφάσεις. Σε δύσκολες περιπτώσεις, συμβουλεύεται τον επίτιμο πρόεδρο του BUDOKAI τον Kenji Kurosaki, 10οDan (Ο Kurosaki είναι πρώην δάσκαλος του Kaicho και “συμμαθητής” με τον Oyama).
Σε συνεργασία με τον Shihandai Dave Jonkers (8ο Dan), το Kyokushin Budokai αργότερα εξελίχθηκε στο Διεθνές International Budokai Kan. Το Budokai στυλ είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό και ρεαλιστικό. Είναι «αληθινό για το δρόμο» , για χρήση τόσο σε αγώνες όσο και σε καταστάσεις αυτοάμυνας και θα έπρεπε να θεωρείται ως ένα στυλ που δεν περιέχει ανοησίες.
Τον Ιανουάριο του 1989, ο Bluming δέχτηκε μια προαγωγή από την Ιαπωνία. Είχε προαχθεί στο 9οDan.
Το Νοέμβριο του 1993, ο Akira Maedo (8οDanBudokai) ήρθε στην γενέτειρα του Kaicho , στο DeBilt στην Ολλανδία, και τον ενημέρωσε ότι ο Mas Oyama τον είχε διώξει (εξαιτίας της σκόπιμης συνεργασίας του με την Οργάνωση Rings Free fight). Ο Mas Oyama ήθελε πίσω τον Jon Bluming. Προσφέρθηκε στον Bluming η προεδρία του Παγκόσμιου Kyokushinkai kan, αφού ήταν σίγουρο ότι θα μπορούσε να διαχειριστεί ένα προπονητικό πρόγραμμα που θα πληρούσε όλα αυτά που επιθυμούσαν να ξεκινήσουν, δηλαδή την «ολική μάχη» (πολλοί ήταν πρόθυμοι να το κάνουν). Ο Bluming δέχτηκε την προσφορά με την προϋπόθεση ότι ο Loek Holander θα αποβαλλόταν από την οργάνωση (Ο Bluming πιστεύει πως ο Hollander έβρισκε μόνο οικονομικό ενδιαφέρον στο Καράτε). Η αποβολή του Hollander ήταν πρόβλημα. Αυτά τα γεγονότα είναι αληθινά, χωρίς αμφιβολία. Ο AkiraMaeda είναι ακόμη ζωντανός.
Τον Απρίλιο του 1994, ο Bluming δέχεται ένα μήνυμα από τον Maeda. Ο Mas Oyama είχε πεθάνει ξαφνικά. Ο Bluming λυπήθηκε τόσο πολύ που ταξίδεψε ως την Ιαπωνία για να αποχαιρετήσει τον πρώην δάσκαλό του στο Honbu.
Την 4η Σεπτεμβρίου του 1994, ο Jon Bluming βίωσε την πιο συγκινητική ημέρα της ζωής του. Έλαβε ένα fax από τον KenjiKurosaki στην Ιαπωνία. Είχε παρθεί η απόφαση να βραβεύσουν τον Bluming με τον βαθμό Dan του εκλιπόντος δάσκαλού του MasOyama. Είχε επιτραπεί πλέον στον Bluming ο βαθμός του 10ουDan.
Ο KenjiKurosaki και άλλοι τέσσερις Honbus συμφώνησαν ομόφωνα ότι ο Bluming άξιζε αυτή την τιμή. Ως αποτέλεσμα αυτής της απόφασης: ο Bluming ήταν τώρα ο πρώτος ξένος στο Kyokushinkai Honbu που έλαβε το 6οDan (το 1965) και το 10οDan (το 1994). Οι βαθμοί του απονεμήθηκαν και αναγνωρίστηκαν από τα σπουδαιότερα Honbus της Ιαπωνίας.
Επιπροσθέτως, του απονεμήθηκε το 9οDan στο Judo (το 1988) και είναι το μοναδικό άτομο στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ασίας, που έλαβε δύο τόσο μεγάλους βαθμούς από την Ιαπωνία.
Υπάρχουν πλέον πολλά Dojos σε όλο τον κόσμο που δουλεύουν μαζί σύμφωνα με το Διεθνές Kyokushin Budokai. Όποτε είναι δυνατό, ο Bluming εξακολουθεί να ταξιδεύει ανά τον κόσμο, εκπαιδεύοντας άλλους με τις ιδέες του σχετικά με την μάχη, τους αγώνες και την αυτοάμυνα.
Να σημειωθεί ένα σημαντικό δεδομένο: ο Jon Bluming είναι μία από τις πιο αποτελεσματικές μαχητικές μηχανές που έχει ζήσει σε αυτό τον πλανήτη. Έχει αναγνωριστεί ως τέτοια, από τα πιο σεβαστά Honbus σε όλη την Ιαπωνία και σε όλο τον κόσμο. Είναι ένας από τους λίγους Μεγάλους Δασκάλους που αποδεικνύει την ικανότητά του όχι μόνο μέσα από την εξάσκηση των πολεμικών τεχνών, αλλά και μέσα από όλους τους τρόπους και όλες τις πτυχές του αγώνα και αλλά και στον «πραγματικό κόσμο».
Το 1963, μέσω της αυτοάμυνας, ο Jon Bluming έστειλε στο νοσοκομείο πέντε άνδρες που του επιτέθηκαν στη Χάγη. Ο ένας από τους πέντε χαροπάλευε από τις δέκα το πρωί έως τις τρεις το απόγευμα. Ευτυχώς, αργότερα συνήλθε. Ο Bluming απαλλάχτηκε από κάθε κατηγορία καθώς δεν ήταν εκείνος που ξεκίνησε τη διαμάχη και επίσης την τελείωσε μόνος του. Πίσω στο Dojo- είχα 80 καινούρια μέλη στο παλιό Budokai μέσα σε εκείνες τις ημέρες…